Me considero afortunada por poder dedicarme a mi pasión, la docencia. Aprendo cada día de mis pequeños maestros. Espero que disfrutéis de este espacio tanto como yo elaborándolo. Gracias por leerme. La educación es el arma más poderosa que puedes usar para cambiar el mundo. Nelson Mandela.


DÍA DE ROSALÍA


El pasado lunes 24 de febrero homenaje a  Rosalía de Castro.

La Asociación de Escritores y Escritoras en Lengua Galllega ha omenageado en varias cuidades gallegas a Rosalía en su 177º aniversario de su nacimiento.En nuestro cole también lo hemos celebrado escribiéndo mensajes Rosalía y recordando algunas de sus obras maestras como " ADIOS, RÍOS, ADIÓS, FONTES".



Si pinchais en la imagen accedeis a un montón de enlaces interesantes sobre la vida y obra de Rosalía de Castro

https://sites.google.com/site/rosaliadecastrobn/


ADIOS, RÍOS, ADIOS, FONTES
Cantares Gallegos
Adiós, ríos; adios, fontes;
adios, regatos pequenos;
adios, vista dos meus ollos:
non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criei,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantei,
prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiña do meu contento,
muíño dos castañares,
noites craras de luar,
campaniñas trimbadoras,
da igrexiña do lugar,
amoriñas das silveiras
que eu lle daba ó meu amor,
camiñiños antre o millo,
¡adios, para sempre adios!
¡Adios groria! ¡Adios contento!
¡Deixo a casa onde nacín,
deixo a aldea que conozo
por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
deixo a veiga polo mar,
deixo, en fin, canto ben quero...
¡Quen pudera non deixar!...
.........................................
Mais son probe e, ¡mal pecado!,
a miña terra n'é miña,
que hastra lle dan de prestado
a beira por que camiña
ó que naceu desdichado.
Téñovos, pois, que deixar,
hortiña que tanto amei,
fogueiriña do meu lar,
arboriños que prantei,
fontiña do cabañar.
Adios, adios, que me vou,
herbiñas do camposanto,
donde meu pai se enterrou,
herbiñas que biquei tanto,
terriña que nos criou.
Adios Virxe da Asunción,
branca como un serafín;
lévovos no corazón:
Pedídelle a Dios por min,
miña Virxe da Asunción.
Xa se oien lonxe, moi lonxe,
as campanas do Pomar;
para min, ¡ai!, coitadiño,
nunca máis han de tocar.
Xa se oien lonxe, máis lonxe
Cada balada é un dolor;
voume soio, sin arrimo...
¡Miña terra, ¡adios!, ¡adios!
¡Adios tamén, queridiña!...
¡Adios por sempre quizais!...
Dígoche este adios chorando
desde a beiriña do mar.
Non me olvides, queridiña,
si morro de soidás...
tantas légoas mar adentro...
¡Miña casiña!,¡meu lar!


Recogimos toda la información en la noticia de la semana!!